Güvercinin biri uzun bir hurma aðacýnýn tepesinde yuva kurar, yumurtlar ve yavrulardý.Fakat bu aðacýn yüksekliði yüzünden yuvayý kurmak bir hayli güç iþti.Güvercin bu güçlüðü göze alýyor burada yumurtluyor ve yavrularýný yetiþtiriyordu.Fakat yavrular yetiþir yetiþmez bir tilki geliyor, aðacý dibinde durarak güvercini korkutuyor ve ona:
“Yavrularýný hemen atmazsan aðacýn tepesine týrmanýr seni de onlarý da öldürürüm” diyordu.
Güvercin de fena halde korkarak yavrularýný feda etmek zorunda kalýyordu.
Güvercin yine yumurtlamýþ bir çift yavru yetiþtirmiþ, yine tilkinin kötülüðünden korka korka yuvasýnda büzülmüþtü.
Derken bir leylek aðacýn tepesine kondu ve güvercinin son derece sakin olduðuna bakarak durumunu sordu:
“Neden pek üzgün ve pek kederlisin? Dedi.
Güvercin de anlattý:
Tilkinin biri bana musallat oldu.Ben yavru yetiþtirdikçe o, aðacýn dibine gelerek baðýrýp çaðýrýyor, beni korkutuyor bende yavrularýmý ona atmak zorunda kalýyorum.”
Leylek dedi ki:
“Tilki tekrar gelir ve seni korkutursa ona: Yavrularýmý atmayacaðým,gelirsen gel,kendin al!
Aðaca týrmanabilirsen ben uçar giderim yavrularým da sana kalýr! Dersin.”
Leylek uçup gitti ve bir nehrin kenarýna kondu.Tilki de aðacýn altýna gelerek her vakit yaptýðý gibi baðýrýp çaðýrdý.Fakat güvercin aldýrmadý ve ona:
“Geleceksen gel dedi.”
Buna karþý tilki sordu.
“Kim sana bu aklý öðretti?”
Güvercin de
“Leylek!” dedi.
Tilki hemen leyleði aradý ve onu nehrin kenarýnda bularak þöyle konuþtu:
“Ey leylek !” dedi.”Rüzgar saðýndan estiði zaman baþýný nereye çevirirsin?”
Leylek:
“Soluma çeviririm” dedi.
“Solundan eserse nereye çevirirsin?”
“Saðýma alýr ya da arkamý dönerim.”
“Peki rüzgar her taraftan eserse?”
Leylek þaþkýn bir þekilde cevap verdi:
“Baþýmý kanatlarýmýn arasýna alýrým.”
“Güzel ama baþýný kanatlarýnýn arasýna nasýl alýrsýn, buna imkan var mý?”
“Elbet vardýr.”
Tilki bütün kurnazlýðýyla þöyle dedi:
“Þunu bana gösterir misin?Siz kuþlar bize göre kat kat üstünsünüz.Bizim bir senede öðrendiklerimizi siz bir saatte öðreniyorsunuz.Bizim yapamadýklarýmýzý yapýyor soðuða ve rüzgara karþý baþýnýzý da kanatlarýnýzýn altýna sokuyorsunuz.ne mutlu size.”
Tilkin bu sözleri leyleði hoþnut etti.O da baþýný kanadýnýn içine aldý.Bunu yapar yapmaz tilki üzerine atladý, onu sarstý ve bir hamlede boynunu kýrdý,sonra:
“Ey nefsinin düþmaný!Güvercine akýl öðretmeyi, çare göstermeyi biliyorsun.Kendine niçin öðretmiyorsun da aciz kalýyorsun ve kendini düþmanýna teslim ediyorsun?”dedi.
Tilki böylece leyleði öldürdü ve etini yedi.
[/align]
Cevap Yaz
